Het Erasmus – Almelo (1 van 3)
Deelnemers: 3e jaar Sportklas.
Totaal aantal deelnemers vandaag: 18
Eerste maal Rope Skipping in de reeks.
Terug mogen keren naar de plek waar het zo jammer was om weg te gaan is nooit erg. En dus was het ook leuk om weer om 08:00 uur de zaal in Almelo binnen te stappen. Het weerzien was zoals het hoort te zijn. De geur en geluiden vertrouwd. Dat wordt weer ouderwets genieten.
Tijdens het toegankelijk maken van de Ropes kwamen de eersten al binnen. En gingen meteen op de bank zitten! "Ik kan nog geen eens 10 keer Touwtje Springen!", hoorde ik de een tegen de ander zeggen. En 5 minuten later zat de gehele Sportklas aan de kant van de zaal op de bank. 'WEIRD!', hoor ik mezelf dan denken. Sport = Bewegen = Nieuwsgierig zijn = "Meneer. Mag ik een Touwtje pakken!?!". Maar niets van dit. Ze zaten gewoon aan de kant.
Na mijn korte introductie was dat anders. De jongens moesten als eerste aan de slag. En daarna de meiden weggestuurd met een opdracht. Om vervolgens tussen alles door te springen en te kijken wat er zoal gesprongen wordt.
"Doe je ogen maar dicht.". "Hou je handen wat dichter bij je.". "Steek je armen verder door.". En meer van dergelijke aanwijzingen kregen hun plek bij de Springers. "Meneer! Ik heb er al zes!". Kan het mooier en sneller?!?!
Vervolgens met z'n allen op de achterlijn en "Springen naar de overkant.", waarbij natuurlijk ook hier het merendeel naar de overkant 'loopt'. Één voet, afwisselen en zijwaarts waren een aantal vervolgopdrachten voordat we verder gingen met muziek en op de plaats.
Springen zonder springen, Rondje draaien, Side Straddle en terug, 180-to-the-back, Handle-pick-up en voorbeelden van deze en combinaties sloten dit blokje af.
Door naar 2-met-1-Rope en 2-in-1-Rope. Prachtig en vol overgave zijn de 9 tweetallen aan het werk, als een migraine-aanval drie Skipsters uit de groep haalt; twee brengen haar naar huis toe, want het is echt niet goed.
En zo gaan we aan de slag met Single Rope in Longer Rope. "Let als draaier op de voeten en het Rope van degenen die er in bezig is!".
Zo wordt het heel snel 09:50 uur en zeg ik tegen de groep dat ze weer moeten komen zitten; maar nu in de buurt i.p.v. rond de cirkel. En dan krijg ik het mooiste compliment dat er bestaat: "Nog één keertje!"en "Ik ben aan de beurt.". "Had je dit verwacht aan het begin van de les?", is mijn vraag. En het antwoord is zoals te verwachten is...
Volgende week de tweede keer: Een routine voor allemaal. En door bouwen aan de 6-persoons-demo die 14 februari gegeven moet worden!
